İnsan Niye Nankördür?

Gerçekten insan, Rabbine karşı nankördür.[1] Her nasılsın sorusuna cevabımız; ‘elhamdulillah buna da şükür’ veya ‘çok şükür’ olmasına rağmen insanın nankör olarak nitelendirilmesi ilginç değil mi? Tam olarak neye nankörüz acaba, ya da bu nankörlüğün temelinde nasıl bir inanç veya davranış var, bunları merak ediyorum.

             Nefsimi ve etrafımdaki nefisleri incelediğimde şöyle bir manzarayla karşılaşıyorum: “Ben zorlanıyorum çünkü en çok ben çekiyorum.” “Filancanın benim gibi 3 çocuğu yok tabi o yüzden mutlu bir evliliği var.” “Benim girdiğim sınavlara siz girseydiniz ohoo hiçbir şey beceremezdiniz.” “Falancanın eşi ne kadar da anlayışlı, benim eşim de böyle olsaydı ben böyle olmazdım.” “Filancanın annesi çok iyi, benim aileme sahip olsaydı biraz zor becerirdi bu kadar işi.” “İnsanların benimki kadar zorluk çıkaran çocuğu yok.” “Ben de okumuş olsaydım…” “Ben de zengin olsaydım…” vs.

             Bu düşünceler, ya birisi hayırlı bir iş yaptığında ya da kendimiz benzer bir işi yapamadığımızda hasıl oluyorlar sanki. Karşı tarafı yargıladığımız bu düşünceler, kendi nefsimiz hakkında “görene” çok güzel bilgiler verir. Eğer kafamızda bu düşünceler beliriyorsa bu, Allah’ın ‘el Adl’ sıfatına nankörlük ettiğimizi göstermez mi? Bunu açıkça dillendirmesek de Allah’ın bize zulmettiği inancı sarmaşık gibi sarmış dört bir yanımızı ve Müslüman olduğumuzdan dolayı bunu söylemeye dilimiz varmayabilir, fakat üzerine düşünmeden söylediğimiz bu cümleler tam da ‘Allah bize zulmediyor. -haşa-‘ mesajını vermez mi?

             Allah adil olsaydı diğerlerine de benim gibi imtihan verirdi fakat en zoru benimkisi. Diğer insanların hayatı günlük güneşlik ama ben hep zorluklar içindeyim. Zahiren insanların imtihanına şahit olmuyor olmamız, imtihan olmadıklarını göstermez. Bu hususta farkındalığı yakalamak adına şu iki ayet üzerine tefekkür etmenin faydalı olacağını düşünüyorum:

“Yoksa insanlar, “İman ettik.” dedikten sonra imtihana tabi tutulmadan bırakılacaklarını mı zannederler.” [2]

“Şüphesiz ki Allah, insanlara hiçbir şekilde zulmetmez; fakat insanlar kendilerine zulmederler.” [3]

Selametle…

[1]  Âdiyat, 6

[2] Ankebût,2

[3] Yûnus,44