Yazıyorum, yazacağım. Çünkü derdi olan yazar…

Bazen de diyorum ki ateş olsan cürmün kadar yer yakarsın, ne yazacaksınki? Ve sonra beynime hücum ediyor kelimeler, sözler. İnsanı sıcak yatağından bile kaldırıyor inan!

Uyu diyor bir ses…

Öteki yanımda; haydi kalk bakalım! mezarda bolca yatacaksın zaten diyor. Kalk da bir işin ucundan tut bari diyor.

Hayırdır? Ne işi?

Dünyayı sen kurtaracaksın diyor bir ses…

Neden olmasın diyorum? Sonra bir söz geliyor aklıma; bütün uyuyanları uyandırmak için bir uyanık yeter (Malcom X)

Sen kendine yetebiliyor musun ki ? Ne uyandırması? ne uyanması ?diyor yine o ses.

İbrahim aleyhisselamın ateşine su taşıyan karınca olurum o halde diyorum. Evet, belki yetmeyecek o ateşi söndürmeye gücüm. Belki varamayacağım bile. Hatta belki üzerime basıp geçecekler. Belki görünmeyeceğim. Ama küçük atomcukları gören biri var değil mi? O halde ben niyetimi aldım yola revanım…… Hem ben sadece seferden sorumluyum..

Ezilirsin, yıpranırsın, kendine yazık edersin .. Değmez, uğraşma !diyor yine bir ses.. “ yolda kalırsın, yalnız kalırsın, kem konuşurlar yorulursun” dedi devamında.

Yoldaşı Allah olana kem söz ağır gelmez dedim.. Allah ile birlikte olan yalnız değildir. On kere de düşse onu yine ayağa kaldıracak olan Allah azze ve Celledir. Allah’a güvenen hiç yarı yolda kalır mı? “Allah’a güvenene Allah kafidir” ( Talak,3) “Eğer siz Allah’a yardım ederseniz, o da size yardım eder ve ayaklarınızı sağlam bastırır” ( Muhammed,7) ayetlerini okudum..

“Haklısın “dedi o Ses, bu sefer verecek cevabım kalmadı, teslim oldum dedi…………..

Merve Yelken