Özlem

Mekke sokaklarını yürürken buluyorum kendimi
Özlem tütüyor koca şehir
Aişenin sevdası sarmış her yanı
Ebu Bekir’e hayranlığını anlatıyor her taş parçası
Gözlerimi çeviriyorum gece yarısı gökyüzüne
Muaz gibi bir bakış var yüreğimde
Duyarsan diye arşın saçaklarının sesini
Kulaklarım nöbette…

Dinlemeyi bekliyorum Safâ’ dan gelen sesi
Belki o gün gelir ömrümün neşesi
Ey cennet! diyorum sessizce
Ben dünyada sana talibim, sen Ukba’da bana talip ol
Sıyırmışım benliğimi zerre-i mahlukattan
Göç edesim var Asr-ı Saadet devrine
Ki mutluluksa aranan,
Koparılmalı bir zamandan, bir mekandan, bir insandan
Ben ki bir dal olmak isterdim
Râsul’ün eline konuk olan

Edanur Yılmaz