Yazmak Bir Sanattı Eskiden…
Yazmak bir sanattı eskiden…
Eskiden diyorum çünkü artık sanatçılar yazmıyor, yazınca da fark edilmiyor…
Bu anlamda içinde bulunduğumuz dönemin en garip durumu nedir diye soracak olursanız belki de buna düşünmeden vereceğim cevap şu olurdu; Geçen Diyarbakıra gittiğimde Kıymetli hocamız Sadullah Ergün‘ü ziyaret ettim.
Kendisi ile oturduğumuz da, konuştukları, dile getirdikleri, tesbit ve teşhis anlamında ifade ettikleri o kadar kıymetli olmasına rağmen ne yazık ki en yakınında ki insanlar tarafından bile yeterince takdir edilemiyor olduğunu görmekte zorlanmadım…
Bu durumu başka bazı hocalarda da fark etmiştim. Her ne kadar Üstad Sadullah hoca tevazu ile bunun kendi nefsinden olduğunu ifade etse de aslında hakikat; daha çok cevherleri fark etmekten aciz, kültürel ve ilmi yeterlilikten uzak bir toplumdan kaynaklandığı aşikardı.Bu sözlerin gölgesinde şunu belirtmek isterim ki sorunun cevabı herkesin kopyala yapıştır ya da benzer sanatlar(!) İle sahayı kaplıyor olmaları nedeniyle ne yazık ki asıl yazmaları gerekenlerin kalemi arka planda kalmakta ve onlar da amaçsız yazmadıkları için kalemlerinin mürekkebine dokunmamaktadırlar…
Bir okuyucu olarak usta kalemlere hasret olduğumuzu ifade edebilirim.
Usta kalemlere olduğu gibi fikirleri de kopyala yapıştır olmayan güçlü beyin ve yüreklere de hasretiz.
Allah bizlere rahmet etsin…
O Güçlü kalemlerin sahayı aydınlatmasına imkan versin ve bizleri de onların yolunda bir yolcu kılsın…
