O'nun Adıyla Başlamak…
بسم الله الرحمن الرحيم
Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla…
“Davud oğlu Süleyman (a.s.) ve benden başka hiçbir peygambere indirilmeyen bir âyet bana indirildi. Bu âyet ‘Bismillâhirrahmanirrahim’dir.“[1]
“Besmele ile başlanmayan her önemli iş sonuçsuz kalır.”[2]
Besmele ile başlayan sözler, eserler, muhabbetler oldum olası başka etkiler beni.
Onlar diğer sözler, eserler ve muhabbetler gibi değildir; adeta tılsımlı olduklarına inanırım, onlardan bir öğüt alacağıma ve ruhuma dokunacaklarına emin olurum.
İnsaAllah bu okuyacağınız sözler de hem benim hem de sizin ruhunuza dokunur, umarım ki konuşturan Allah (Celle Şanuhu) müstefid sözlerin çıkmasını takdir eder.
Uzun zamandır birçok düşüncenin yumağında kaldım. Hatta bazen beynimin düşünürken şarj aleti gibi ısındığını hisseder oldum. Öyleki patlamasından korkuyorum.
Mesela bugün Hz. Ömer’i ve kendimi düşündüm.
Evet, tüm asırlara adını ‘Adalet’ ile kazıtan Hz. Ömer’i, Emiru’l-Mü’minin’i, Ömeru’l-Faruk’u…
Onu Ömer b. Hattab iken Ömer el-Faruk yapan neydi dedim kendime? İkimizi de kardeş eden, o veciz cümle değil miydi?
“Eşhedü enla ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve rasülüh”… Bu veciz cümle Hz. Ömer’in davası olmuştu, bu cümlenin hakkını verebilmek için yaşadı ve her daim bu cümlenin uğruna hayatını feda etmeye hazırdı ve razıydı…
Dedim ki sen ne yapıyorsun meselâ?
Evet tabiki bir Hz. Ömer değildim ama ben de Allah’ın halifesiydim. Ben de o veciz cümlenin muhatabıydım, peki bende hazır mıydım İslam uğruna canımı, malımı her şeyimi feda etmeye halbuki Hz. Ömer’in dediği gibi ben de Rasulullah’ı çok özlemiştim… Demek ki eksik olan bir şeyler vardı bende dedim kendime;
Cesaret, Ruh, dua ve eylem gibi…
Ne güzel demişti Ömer Hayyam: ” Kalk haydi! Ebediyyen uyuyacağız zaten.“
Düşündükçe ve asrı saadeti tefekkür ettikçe özlediğimi hissediyorum; Rasulullah’ı, Hz. Ömer’i ve ashabı…
Bizi Efendimiz aleyhisselam ile Hz. Ömer’le ve ashab ile kardeş kılan Allah’a (Cellec şanuhu) yarattıkları adedince hamd; Rasulüne (aleyhisselam) binlerce salatu selam olsun…
Ayşegül Demir
[1] İbn Kesîr, Tefsir, İstanbul, 1984, 1, 33.
[2] Münavî, Feyzu’l-Kadir, 5/13.
